Maar zondagavond ging het mis, Deaglán kreeg koorts en was tot donderdag met zijn temperatuur niet onder de 38 graden te krijgen. Ik werd wat moedeloos maar de vrijdag zakte hij en zijn ademhaling werd rustiger dus ik dacht van Yes, dit zijn we door gekomen zonder ziekenhuisopname. Maar echt opknappen deed Deaglán niet echt. Hij modderde maar wat door en door en de zaterdag kwam het probleem van niet kunnen poepen. Zondag was het nog zo en toen zijn Jan en ik eens gaan rekenen en hij had al 5 dagen geen ontlasting gehad. Zondagmiddag hem een klisma gegeven in de hoop dat we hem konden helpen en het weer op gang konden krijgen. Maar helaas dit gebeurde niet en in de avond wisten wij niet meer hoe we Deaglán konden helpen. Ik heb toen in me radeloosheid de kinderarts gemaild van please, weet u nog een oplossing voor ons want wij zijn door onze ideeën heen.
Maandagmiddag had ik pas tijd om mijn mail te bekijken en toen had ik een mail terug of ik haar wilde bellen. Dit gelijk gedaan en ze wilde hem gelijk opnemen want dit was niet goed en omdat hij dan toch opgenomen is kon de dermatoloog ook gelijk even kijken naar zijn huidje. Zoals ik al eerder geschreven heb daarover, veranderde er weinig aan zijn eczeem dus zo konden 2 vliegen in 1 klap geslagen worden.
Zoals ik al zei ze wilde hem gelijk opnemen maar ik moest voor de andere kinderen nog wel wat regelen dus de opname werd uitgesteld tot dinsdagmorgen. Toen op naar het ziekenhuis en daar werd het gebruikelijke rideltje weer gedaan, wat mankeert u zoon, heeft hij medicatie enz enz. Dan denk ik weleens van mensen er ligt een torenhoge dossier van Deaglán waar alles instaat geschreven dus waarom moeten we weer uitleggen dat hij Klinefelter heeft...zucht, daar worden we zo moe van!!!!
Maar eindelijk om 1 uur kon het slangentje in zijn neus geplaatst worden tot in zijn maag waar mee de medicatie naar zijn darmen kan gaan. ieder uur werd er 300ml in zijn maagje gepompt. Het slangetje in zijn neus zetten was geen pretje, hij trok het er de eerste keer ook weer uit, dus het hele ritueel weer van voor af aan. Nog nooit heb ik hem horen huilen tijdens het onderzoeken, bloed prikken enz. Maar bij dit was hij echt heel erg verdrietig en dat duurde nog even ook dat verdrietig zijn. Gelijk daarna konden we door naar de dermatoloog en nu weer een andere hormoonzalf, nog iets sterker als de eerste want ja, het is ontstoken eczeem wat hij heeft.
Toen eindelijk om 3 uur kon hij aan het infuus maar er waren weinig activiteiten wat zijn darmen betreft, maar middenin de nacht heeft pappa en Deaglán een zware nacht gehad want toen gingen de darmen wel hun werk doen. Mijn arme mannen, een hele slechte nachtrust, zelfs de verpleegsters vonden dat het wel erg hard ging die nacht.
Met dat infuus heeft Deaglán 5 dagen gelegen en toen waren eindelijk zijn darmen leeg en mocht hij naar huis. Maar naar school gaan was nog geen optie. Mijn kleine man zijn billentjes lagen helemaal open tot bloedens toe en krijste moord en brand als je er alleen nog maar naar wees. Pas donderdags is hij naar school gegaan, hij was er aan toe en mamma ook na 2 weken een kindje thuis hebben wat ziek was en dan nog een opname ook.
Maar op zulke momenten beseffen we weer wat een lief mannetje we hebben, hij klaagt niet, hij zeurt niet, hij huilt niet, is niet vervelend, hij ondergaat alles gelaten alsof het de normaalste zaak is dat je weer in het ziekenhuis ligt en dat er weer een andere dokter aan je bed staat. Wat dat betreft een ideaal kind!!! Alleen zo vervelend dat die Klinefelter zoveel ellende geeft in zijn lichaampje.
Hier wat foto's van zijn ziekenhuisopname.
Juf Katinka kwam ook nog langs met een mooi knutselwerk van de klas.
Eten ging allemaal niet zo lekker en als je zo relax er bij ligt gaat eten natuurlijk ook niet makkelijk.
Groeten Corinne
