MRI scan

Vanmorgen zou de MRI scan van Deaglán zijn hersenen gemaakt worden. Me netjes om 08.15 uur gemeld bij de bali en we waren zo aan de beurt. Dat is wel lekker dat je niet te lang moet wachten met een manneke van 4 jaar. De mevrouw die ons kwam halen was een schat van een meid en vertelde Deaglán nog een keer wat er ging gebeuren. Hij liet haar steeds het stripboekje zien wat hij de keer er voor bij de kinderarts had gehad waarin verteld wordt hoe een MRI scan gemaakt wordt. Hij kon het op zijn manier uitleggen en dat was wel erg leuk om te zien.

Toen was het zo ver en we mochten naar de ruimte waar de MRI scanner staat en wat een reusachtig ding moet dat zijn geweest voor een klein manneke, overweldigd zo groot dat zo een ding is. Ze liet hem op zijn gemak wennen en liet zien hoe het in zijn werk gaat, dat hij daarop moest liggen, dat hij dan een koptelefoon op krijgt, dat er dan weer een andere hoofdbeugel overheen kom te staan met allemaal snoeren er aan en dat er in die hoofdbeugel een spiegel ziet waarmee hij naar mamma kan kijken en dat er dan nog extra blokjes tussen komen om te zorgen dat zijn hoofdje niet kan draaien. Hij bekeek alles aandachtig en toen ze vroeg of hij op het bed ging liggen, deed hij dat ook zonder problemen. Zijn knuffel, kokkel en speen mee dat ding in en daar lag hij, kop telefoon op en toen die tweede beugel op zijn hoofdje. Toen betrok zijn gezichtje toch even hoor en ik dacht dat hij zou gaan huilen. Maar hij corrigeerde zichzelf en liet het toch gelaten over zich heen komen. Toen die buis in langzaam aan en jawel hij bleef liggen. Ik had een alarmknop en als ik mocht denken het gaat nu fout of hij raakt in paniek dan kon ik dat gelijk doorgeven met die knop en zou alles stopgezet worden.

Toen begon de herrie want wat een volume maakt dat ding, ik snap nu waarom we een koptelefoon op moeten en Deaglán liet alles gebeuren. Maar helaas toch is de scan mislukt want je moet echt dood stil liggen een kleine 20 minuten, zodra je een been beweegt dan zit er al een knik in de foto en kan het al niet beoordeeld worden. We weten zelf als volwassen hoe moeilijk het is om stil te liggen want je krijgt dan spontaan ergens jeuk, of je moet niesen enz. Dus laat staan hoe moeilijk dat is voor een kindje van 4 jaar. Hij bewoog dus regelmatig met zijn beentjes, zijn hoofdje wat optillen en dan aan mij vragen "Klaar". Toen ontdekte hij het spiegeltje, natuurlijk erg leuk want dan kan je gekke bekken trekken, je tong uitsteken naar mamma en mamma kan dan toch niet bij je, alleen maar zeggen van sssttttt en van stil liggen anders kunnen ze geen foto maken. Op den duur maakte hij er een spelletje van, dus in overleg ben ik naar achter gaan zitten in een hoek dat hij mij niet zag maar ik hem wel in de gaten kon houden. Toen bedacht hij wat anders, zijn beenoefeningen doen terwijl hij in die tunnel lag, beentje om hoog, beentje om laag, dan het andere beentje en dan kijken of het ook lukt met beide beentjes in de lucht. Dat was een heel leuk spelletje hoor en een lol dat meneertje had en tussendoor van mamma, mamma klaar??

Jullie snappen al door al zijn lol wat hij had in die tunnel zijn dus de foto's gigantisch mislukt. De dames die de scan maakte stonden wel versteld van het feit dat hij niet eens tegenstribbelde en alles liet gebeuren zonder te huilen. Dat was iets wat ze weinig meemaken in hun werk. Ze vonden hem er ook zo lief uitzien. Ja, dat is het probleem bij Deaglán, iedereen vind hem zo lief en schattig en dan geloven ze dus allemaal niet dat hij ook weleens anders kan zijn :-)

Nu komt er overleg met de kinderarts om te kijken of ze deze scan onder een roesje gaan doen en dat krijg ik dan weer te horen. Het verhaal MRI krijg dus nog een vervolg :-)

Groeten Corinne